فتنه های قومی بخشی از جنگ ترکیبی علیه نظام جمهوری اسلامی

سردار حاج علیرضا تنهایی از فرماندهان هشت سال دفاع مقدس در یادداشتی  به بهانه سالگرد واقعه پاوه (۲۵ مرداد ۵۸) که یکی از مهمترین وقایع ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی بود و در صورت به نتیجه رسیدن، میتوانست بر سرنوشت انقلاب اسلامی اثر گذار باشد، مروری کوتاهی به سو استفاده از قوم کرد توسط نظام سلطه علیه  وحدت  ‌ملت ها  و صلح و‌ثبات در منطقه و بین کشورها ،  داشته است که در ادامه میخوانیم :

از نگاه بنده ، وجود قوم کرد در  ایران ، نه تنها نقطه ضعف ایران نیست، بلکه نقطه قوت و دروازه  صدور مبانی و ارزش های  انقلاب اسلامی به دنیای بیرون از مرزهای سیاسی، فرهنگی ، قومی  و مذهبی  است .

ابتدا باید بپذیریم در طول ۱۵۰ سال اخیر گامهایی با دخالت های مستقیم کشورهای فرامنطقه ای بخصوص انگلیس خبیث جهت تشکیل دولتی بنام کردستان برداشته شده است ، اما آنچه که موجب عدم تشکیل چنین کشوری ، در حد فاصل جغرافیایی  بین ایران،  عراق ، ترکیه و سوریه  گردید؛ عبارتست از ؛

– ضعف موقعیت جغرافیایی  مناطق کردنشین  ،

– نداشتن پشتیبانی خارجی صادق، 

– نداشتن وحدت سیاسی و  آرمان و مکتب مشترک  .

و…

متاسفانه این نقایص،  موجب گردید درهمه  زمانها و در همه وقایع ‌و در همه  بحرانهای محلی، منطقه ای و بین المللی  ، قوم‌ کرد ملعبه بازیگران فرامنطقه بشوند و بنفع بیگانگان  برای دولت های مرکزی مطبوعه خود،  دردسر ساز باشند .

– در دو  جنگ  جهانی،  مساله کردها برای تک تک کشورهای منطقه یک سوی ماجرا بود.

– در هنگامه وقوع جنگ بین کشورهای همسایه مانند جنگ بین ایران و عراق در قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، کردها یک سوی ماجرا بودند .

– در زمان وقوع فتنه تکفیری ها در سوریه ، کردها یک سوی ماجرا بوده و هستند .

– در زمان تحولات در عراق و اشغال این کشور توسط امریکایبها، کردها یک سوی ماجرا بودند .

– در هنگامه تک تک حوادث که منتج به جابجایی قدرت در ترکیه می گردید ، کردها یک سوی ماجرا بودند .

-علت دخالت و حضور ترکیه دربحران  و در خاک  سوریه و تهاجم گاه و بیگاهش به  عراق، بهانه  همین کردها هستند.

 

ضمنا؛

– در تحریک‌ صدام برای  حمله نظامی  و تحمیل  جنگ ۸ ساله به ایران

– در  تحریک آمریکاییها جهت حمله و  اشغال عراق، بمنظور  تشکیل دولت اقلیم  کردی در شمال عراق .

– در جریان شکل گیری و گسترش گروههای  تکفیری و سلفی گری و از جمله داعش واعلام جنگ آنها با دولت های  سوریه و عراق و در نهایت تهدید ایران که با پشتیبانی همه جانبه  دولت های فرامنطقه ای و  اکثر همسایگان صورت گرفت ،

و…

نقش رهبران کذایی و گروههای مسلح حاکم بر  مردم و مناطق  کردنشین منطقه ، کاملا برجسته است. اگر جاه طلبی، وابستگی و مزدوری رهبران گروه های معارض کردی ضد حکومت های   ترکیه، سوریه ، عراق و ایران نبود.

 

– داعش نمی توانست هواداران خودرا از سراسر جهان به داخل سوریه منتقل کند.

– داعش نمی توانست درشهر  رقه سوریه  اعلام حکومت کند.

– داعش نمی توانست شهر موصل عراق  را اشغال کند.

– داعش نمی توانست تا نزدیک بغداد و مرزهای ایران پیشروی داشته‌ باشد.

 

اگر بخواهم به ریشه ها اشاره کنم؛

 

– تبعید شدن خانواده بارزانی های یهودی الاصل  از اسپانیا و استقرار آنها  در منطقه کردستان  عراق.

– روی کار آمدن فردی بنام  سلطان سلیم بعنوان  پادشاه عثمانی، با آن  خلق و خوی وحشیانه،

– بروز جنگ های بین ایران و عثمانی در زمان صفویه .

– تجزیه امپراطوری عثمانی در خلال جنگ اول.

– مسائل ذی ربط جنگ دوم جهانی.

– اختلافات ایران و عراق.

– اختلافات  ترکیه و سوریه. 

– اختلافات  عراق و ترکیه

– حمله آمریکا به عراق.

– و در نهایت دخالت دولت های فرامنطقه ای مانند آمریکا، اسرائیل و بخصوص انگل یس خبیث .

و …  موجب افزایش نقش قوم کرد در محاسبات و مناسبات منطقه ای گردید.

 

در اینجا دو جمله تاریخی را بیادگار تقدیم میکنم و درخواست دارم در هنگام هرگونه تحلیلی این دو‌جمله را بیاد داشته باشید.

جمله اول ؛

جنگ و اختلافات قومی ، مذهبی و سرزمینی در جنوب اسیا هیچگاه از بین نمی رود،  بلکه از بهانه ای به بهانه ای دیگر ‌و از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل میشود .

 جمله دوم ؛

در همه تحولات نظامی  و امنیتی  در جنوب آسیا،  قوم کرد، بخشی از مساله هستند.

بلافاصله پس از پیروزی انقلاب اسلامی منطقه  کردستانات  به بستر حوادث  مهم در کشور تبدیل شد ، گرچه شدت و ضعف آن در طول این سال ها  متغیر بود ، اما  همچنین  کردستانات یکی از مسائل مهم کشور  است.

 

در ابتدا این جمله را تقدیم میکنم؛

“هر تیری که در جنوب اسیا به هر طرف شلیک می شود ، هر توطئه ای که در راستای ایجاد اختلافات ملی ، مذهبی و سرزمینی علیه همسایگان و دولت های مرکزی صورت میگیرد ، یا از مناطق کرد نشین  است و یا در این مناطق به زمین می  نشیند.”

 

مروری بر چند واقعه مهم  کردستان،  در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی؛

 

واقعه اول ؛

رژه نمایندگان کذایی نیروهای وابسته به گروههای کردی ایرانی، عراقی، ترکیه ای و سوریه ای در ۲۹ اردیبهشت سال ۵۸ در شهر نقده استان آذربایجان غربی  واعلام خودمختاری در این منطقه که با تحریک سازمان سیا و حمایت صدام صورت گرفته بود را شاید بتوان بعنوان اولین حرکت سازماندهی شده جهت تخریب  وحدت ملی و تضعیف تمامیت ارضی ایران با سو استفاده از بحرانها و اغتشاشاتی که در مرکزیت کشور رخ داد، دانست که  با عنایت خداوند سبحان  و بصیرت علما و  مردم کرد و ترک منطقه   بسرعت خنثی شد .

 

واقعه دوم ؛

توطئه تصرف شهر مریوان  و در پی  آن  جنایت بسیار دردناکی که  در  ۱۵ خرداد ۵۸ در این شهر رخ داد. (باید بصورت مفصل در مطلبی جداگانه به آن اشاره کنم.)

 

واقعه سوم؛

تصرف شهر  پاوه در ۲۵ مرداد ۵۸،

در این ارتباط مطالب زیادی را شنیده و مطالعه داشته اید و در این فرصت میخواهم بیشتر به آن بپردازم.

 

بعد از شکست فتنه  حزب دمکرات در نقده و فتنه  حزب کومله در مریوان، این احزاب با بسیج تمامی توان باقیمانده خود و بهره گیری از پشتیبانی هوایی و تسلیحاتی عراق  ودر هماهنگی کامل با امریکا شهر پاوه را بعنوان هدف عملیاتی خود انتخاب وبسوی این شهر حرکت کردند.

موقعیت جغرافیایی شهر پاوه به گونه ای است که در صورت تصرف  عوارض حساس مشرف و پیرامونی آن ،  درصورت  داشتن پشتیبانی هوایی عراق می توانستند از ان بعنوان مرکز دولت ازاد ،  علیه نظام نوپای اسلامی استفاده کنند.

در سحرگاهان  ۲۵ مرداد ۵۸ حمله گسترده گروههای مسلح به شهر  پاوه آغاز و‌تمامی  راه‌های ورودی به شهر مسدود شد.

آنها  بلافاصله  به مردم همسو با نظام و به مراکز استقرار پاسداران ،  پیشمرگان کرد مسلمان ، ارتش و ژاندارمری از هرسو حمله ور شدند و در پایان همان روز  فقط دو نقطه  مقر ارتش و ژاندارمری در دست نیروهای نظام  باقی مانده بود.

مهاجمان مسلح خانه‌های افرادی را که با انان همراهی نداشته و از قبل شناسایی کرده بودند ، غارت و سپس به آتش می‌کشیدند.

با بر هم خوردن کامل اوضاع شهر  در همان روز ، دکتر چمران بهمراه تیمسار فلاحی و ابوشریف فرمانده عملیاتی سپاه وارد شهر پاوه شدند. دکتر چمران در این شهر ماند وبا بسیج همه امکانات و نفرات باقیمانده در محل ژاندامری پاوه  در حالیکه در محاصره صد درصد بود ، فرماندهی عملیات را برعهده گرفت.

در روز ۲۶ مرداد ماه ضد انقلابیون وارد تنها بیمارستان شهر شدند و به بهانه یافتن  پاسداران ، همه کادر اداری ، درمانی ، مجروحین نظامی ، مجروحین عادی . زن و بچه های بیگناه حاضر در بیمارستان  را قتل عام کردند.  ابعاد این جنایت  بدلیل شدت سبوعیت و … هنوز قابل بیان نیست و بسیار هولناک تر از جنایات قبلی این گروهها در نقده و مریوان بود.

در طول روز چند ماشین با بلندگو پی در پی در شهر اعلام می‌کرد؛ هرکس وفاداری خود را به حزب دمکرات اعلام کند درامان است. ما فقط آمده‌ایم پاسداران چمران را سر ببریم.

تعداد محدودی  از نیروهای دکتر چمران از اواسط مرداد وارد شهر پاوه شده بودند و اینک در ژاندارمری مستقر بودند .سرانجام هزاران نفر از عناصر حزب  دمکرات در کنار عناصر حزب بعث عراق، منافقین ، کومله، فداییان خلق و …،که   شهر را کاملا  تصرف داشتند به مقر ژاندارمری محل استقرار دکتر چمران حمله ور شدند. ساعت به ساعت این جنگ سخت تر و در حوالی سحر ۲۷ مرداد  به داخل محوطه  پادگان ژاندارمری  کشیده شد و بصورت نفر به نفر و نقطه به نقطه در جریان بود و در نهایت  ضد انقلابیون به حدود ۲۰ تا ۳۰ متری سنگرهای دکتر چمران و چند نفر همراه ایشان رسیده بودند و ضربان قلب حکایت از نفس های آخر میداد .

اما به یکباره و در حالیکه  ضد انقلابیون مسلح که همه چیز در اختیار داشتند و در موقعیت برتری کامل بودند ، بجای پیشروی  و اتمام کار دکتر چمران،  کم کم عقب نشینی کردند.

دراین لحظات اتفاقی افتاده بود که دکتر چمران هم از آن بی خبر بود .قیام حضرت امام خمینی (ره) و خیانت دولت موقت .

در اخرین لحظات این جنگ تمام عیار که شهادت شهید چمران و همراهانش قطعی بنظر می رسید، اتفاقی افتاد که بدلیل عدم دسترسی به رادیو و تلویزیون ،  دکتر چمران و همراهانش، از آن مطلع نبودند ، اما ضد انقلابیون در حالیکه به چند متری دکتر چمران رسیده بودند از آن  مطلع شده لذا بلافاصله فرار را بر قرار ترجیح دادند و آن  انتشار  پیام حضرت امام خمینی (ره)  در پی بوجود آمدن این بحران از صدا و سیمای  جمهوری اسلامی بود .

این پیام در اولین ساعات روز شنبه  ۲۷ مرداد، توسط  امام خمینی(ره)،  به عنوان فرمانده کل قوا صادر گردید؛

      ‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

از اطراف ایران، گروههای مختلف ارتش و پاسداران و مردم غیرتمند تقاضا کرده اند‏‎ ‎‏که من دستور بدهم به سوی پاوه رفته و غائله را ختم کنند.

من از آنان تشکر می کنم و به‏ ‎ ‎‏دولت و ارتش و ژاندارمری اخطار می کنم،  اگر با توپها و تانکها و قوای مجهز تا ۲۴ ‎‏ساعت دیگر حرکت به سوی پاوه نشود، من همه را مسئول می دانم.‏

‏‏     من به عنوان ریاست کل قوا به رئیس ستاد ارتش دستور می دهم که فوراً با تجهیز‏‎ ‎‏کامل عازم منطقه شوند و به تمام پادگانهای ارتش و ژاندارمری دستور می دهم که‏‎ ‎‏ بی انتظارِ دستور دیگر و بدون فوت وقت ، با تمام تجهیزات به سوی پاوه حرکت کنند  ‎‏و به دولت دستور می دهم وسایل حرکت پاسداران را فوراً فراهم کنند.‏

تا دستور ثانوی، من مسئول این کشتار وحشیانه را قوای انتظامی می دانم و در‏‎ ‎‏صورتی که تخلف از این دستور نمایند، با آنان عمل انقلابی می کنم.

مکرر از منطقه‏‎ ‎‏اطلاع می دهند که دولت و ارتش کاری انجام نداده اند. من اگر تا ۲۴ ساعت دیگر عمل‏‎ ‎‏مثبت انجام نگیرد، سران ارتش و ژاندارمری را مسئول می دانم.  والسلام.‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی

‏‏۲۴ شهر رمضان ۹۹ / ۲۷ مرداد ۵۸

 

این پیام چنان رعب و وحشتی  در دل تمامی ضدانقلابیون انداخت که مانند یخ آب شدند و به یکباره  کل شهر پاوه را ترک کردند.

برابر این  پیام ، به محض روشن شدن هوا،  جنگنده ها و سپس هوانیروز ارتش  و متعاقب آنها  سیل عظیمی از نیروهای مردمی و سپاه با پای پیاده  و سواره  به پاوه رسیدند و این چنین  شهر پاوه در صبح  روز شنبه ۲۷ مرداد ۱۳۵۸ ازاد شد.

این پیام حضرت  امام (ره) درتمام کردستانات  معجزه کرد  و  موجب شد دیگر شهرهای کردستانات نیز مانند مریوان، بسطام، بانه ، سردشت، مهاباد ، بوکان ، سقز و… هم از لوث وجود ضدانقلابیون تخلیه و انان بسمت مرز و داخل خاک عراق متواری شوند.

این آرامش و امنیت  حدود یکماه برتمام شهرهای کردستان حاکم بود.

در این مدت دولت بازرگان بصورت مخفیانه با سران ضد انقلابیون کردی،  ارتباط برقرار کرد و به بهانه  مذاکره، به دلجویی از آنان پرداخت .این خبط،  حماقت و خیانت عظیم دولت موقت ، موجب  احیا و  بازگشت مجدد   این  ضد انقلابیون جنایت کار ،  از انسوی مرزهها و کوهها به درون  شهرهای کردستانات گردید.

لذا  از مهر ماه سال  ۵۸  ، مرحله دوم بحران در کردستانات با این خیانت عظیم آغاز شد و متعاقب آن هزاران نفر از فرزندان ایران اسلامی جهت مقابله با ضد انقلابیون کردی و برقراری امنیت و آبادانی در این مناطق تا به امروز بشهادت رسیدند و این وضعیت کم و بیش  ادامه دارد.

درپایان  یاد و نام همه حماسه سازان کردستانات و شهر خون ، شهر پاوه، بویژه شهدای  مظلوم بیمارستان پاوه و شهیدان  چمران و وصالی   را گرامی میداریم.